Recensie New Kids on The Block en Backstreet Boys

Een iet of wat zichzelf respecterend muziekjournalist hakt een Backstreet Boys en New Kids on the Block-optreden genadeloos in fijne stukjes op Huysentruytse of Meuse wijze. Helaas respecteren we onszelf zelden, laat staan dat we bezig zijn met ons imago. Backstreet Boys en New Kids on the Block leverden het enige optreden in het Sportpaleis deze maand mei. How exclusive feels that, ha? Een optreden waarbij we erg blij waren dat de heren ook ballads in hun repertoire hebben steken, want wat ging het erg hard bij de start van de show!

Hoewel het optreden in een onverstaanbare geluidsbrij baadde in het begin, een euvel dat gelukkig snel opgelost werd, stonden de twee boysbands erg scherp. Nadat ze samen “The one” gebracht hadden waar de “o”’s uit Coldplay’s Viva la vida ook in steken, zag het ernaar uit dat de avond op een battle der boysbands zou uitdraaien. Elke band bracht een nummer waarna de ander in sneltreinvaart met een andere song verderging. Vuurwerk, vlammetjes, CO2-jets, confetti, erg sterke belichting (die wave van ledscanners die van achter het podium via de catwalk naar het B-podium ging en terug stippen we graag aan) en twee cirkelvormige podiumelementen die de lucht in konden gaan, zorgden voor een waar spektakel waarmee de heren bijna Rammstein de loef afstaken. Qua show was er duidelijk niet op een euro meer of minder gekeken. Het minste wat je kon zeggen, is dat je waar voor je geld kreeg met 28 nummers op de setlist en een optreden dat zo zou afklokken op twee uur en een kwart.

Het publiek, met bijzonder veel jonge vrouwen (dertigers en ouder) was de tijd nog niet vergeten dat een poster van hun favoriete Backstreet Boy of New Kids on the Blocker boven hun bedje hing. Ook het luidkeels gillen waren ze nog niet verleerd. In geen tijd wisten de bands die jongedames terug naar hun tienertijd te brengen. Nog voor het optreden begonnen was, ging de kuip over in een Mexican Wave. De Backstreet Boys toonden op de tonen van “Everyday I’m shuffling” uit LFMAO’s Party Rock Anthem dat ze ware kenners zijn van deze dansstijl die ze in het eigen “Get down” staken. Bij “I’ll never break your heart” gingen de 4 elk een vrouw uit het publiek halen, zetten haar op een barkruk, en zongen het nummer voor hun “partner”.

Kinky Carter

Nick Carter ging wel erg ver in het toneelspelletje. De man vroeg aan zijn fan om een klets op zijn achterwerk te krijgen. Later wou hij zich als een hond te goed doen aan het rechterbeen van zijn date. Toen de heren de 4 dames op een rijtje op het B-podium hadden gezet, gingen ze tenslotte over in de “Backstreet Boys”-positie. Op de knieën dus. Hoe fun was dat niet?

Ondertussen surften we van de ene hit naar de andere van beide bands. New Kids on the Block klonk een stuk toonvaster over de ganse show bekeken dan Backstreet Boys. Carter zou bijvoorbeeld alle moeite van de wereld hebben om de toon te vinden van de eerste strofe van “As long as you love me”. Feilloos klonk dan weer de kopstem van Jordan Knight in songs als “I’ll be loving you forever”. De man die straks 42 wordt, haalde die hoge noten zelfzeker en loepzuiver a capella. NKOTB stak in “Step by step” een streepje “Push it” van Salt ’n peppa. Erg slim bekeken van hen waardoor de song erg goed onthaald werd na “Drowning” en “Incomplete”, een reeks mindere songs van Backstreet Boys die ook op minder enthousiasme onthaald werden. Het eerste tribunegestamp was dus voor New Kids on the Block, na “Games”. Weliswaar lokte de band het wel uit door te freezen, dan het publiek op te poken, en tenslotte nog eens de hand achter het oor te leggen.

Maar ook de Backstreet Boys konden rekenen op tribunegestamp. Dat kregen ze na hun “I want it that way”. Het blijft een dijk van een song, een meezinger van formaat. Dat stelden we al vast enkele weken terug op een party na een congresdag voor studenten journalistiek en jonge journalisten in Wenen. Zelden meegemaakt zo’n meezingmoment waar jongeren volledig in opgaan en het jeugdsentiment collectief naar boven kwam.

Na een erg sterke start, een matiger midden met dipjes, ging het optreden dus naar het einde toe crescendo. “Everybody” zong iedereen nog een laatste keer mee. NKOTBSB bracht een optreden zoals we dat van twee boysbands verwachten: lollig en luchtig. Erg fijn entertainment na een werkdag. Dat er nauwelijks iets vocaals en muzikaals voor fijnproevers geserveerd zou worden, lag nu eenmaal in de lijn van onze verwachtingen. Als je een pizza bestelt, verwacht je je toch ook niet aan haute cuisine?

< Bert Hertogs >

De setlist:

1. Single / The One (met fragmenten van “Viva la Vida“ door Coldplay) - NKOTBSB
2. Summertime - NKOTB
3. The Call - BSB
4. Dirty Dancing - NKOTB
5. Get Down (You‘re the One for Me) - BSB
6. You Got It (The Right Stuff) - NKOTB
7. Larger Than Life - BSB
8. Didn‘t I (Blow Your Mind This Time) - Valentine Girl - NKOTB
9. Please Don‘t Go Girl - NKOTB
10. Show Me the Meaning of Being Lonely - BSB
11. 10,000 Promises - BSB
12. I‘ll Never Break Your Heart - BSB
13. Drowning - BSB
14. Incomplete - BSB
15. Step By Step / Push it (Salt ’n peppa) - NKOTB
16. Cover Girl - NKOTB
17. My Favorite Girl - Games - NKOTB
18. Rock DJ – Robbie Williams op tape (overgang naar B podium) - NKOTB
19. Tonight – NKOTB
20. Shape of My Heart - As Long As You Love Me - All I Have to Give - BSB
21. Can you feel it (The Jacksons) - We‘ve Got It Goin‘ On - BSB
22. Quit Playing Games (With My Heart) (met fragmenten uit “Don‘t Stop ‘til You Get Enough“ van Michael Jackson) - BSB
23. I‘ll Be Loving You (Forever) - NKOTB
24. I Want It That Way -BSB
25. Don‘t Turn Out the Lights - NKOTBSB

Bis:

1.  Everybody (Backstreet‘s Back) - BSB
2.  Hangin‘ Tough (met  “We Will Rock You“ in door BSB) - NKOTBSB
3.  Everybody (Backstreet‘s Back) / Hangin‘ Tough (herneming) - NKOTBSB